Öz eleştirinin övüldüğü , karşı eleştirinin yerildiği bir dönemden geçen arafta kalmış ruhlarız bence. Zihinlerimiz hep kendimizi sorgulamaya kodlandı son dönemlerde. Yapıcı ya da sırf karşı tarafı manipüle etmeye yönelik eleştiri gibi karşı tarafın eleştirilme çeşitleri göz ardı edilerek başkalarını eleştirmenin hayranlıktan ya da hainlikten geldiğine inandırıldık ve iyi insan, vicdanlı insan olmak için suçu kendimizde aramaya programlandık. Aramayı geçtik , bulmak için çabalar olduk.
Sanki sizden başkası hata yapamazmış gibi sürekli kendimize kızdık, kendimizi düzeltmeye çalıştık. Bu yüzdendir ki başkasının bizi eleştirmesine tahammülümüz kalmadı. O kadar vicdanlı , iyi ve farkındalığı yüksek insanlar olduk ki başkalarının kendi hatalarına bakmadan bizi eleştirme hadsizliğine fırsat vermedik. Bu kendini bilmezliği yapan olduysa hayatımızda haddini bildirir ve bir daha asla yapmaya cesaret edemeyeceği hale getirdik zaten.
Yüksek farkındalığımız ve erdemli tavrımızdan dolayı elbetteki gördüğümüz karşı tarafın hatalarını asla yüzüne vurmamışken bize karşı bu olgunluğu gösterememiş insanlara mecburen ve tabi ki maalesef aynı dilden cevap vermek durumda kaldık. Onun iyiliği için biraz acımasız olmak gerekiyor bazen ama sırf onun iyiliği için!
NE DELİLİK!!Ne aşırısın insanoğlu! Zihnini , kendini nasıl manipüle edeceğini ne iyi biliyorsun. Her şeyin azı karar çoğu zararken iyinin çokluğundan zarar gelmeyeceğine ne safça bir inanış içindesin. Kendi doğrularına olan saplantılı inanışını aklın nasıl kabul ediyor anlamak güç! Gözün kararmış bir şekilde iyiliğe koşarken hep iyi taraf da kaldığına inanma meyilin sonun olacak.. Çünkü insan dediğin ya çok iyi ya çok kötü artık. Başka türlüsü düşünülemez. Tarafını seçmek zorundasın. Ya siyahsın ya beyaz gri gibi bulanık olma. Onca renk içindeyiz son zamanlarda . Gökkuşağı renkleri sarmış her yanımızı. Biri desin ki ben yeşili sevmiyorum. Aman Allah’ım ne mümkün..Yeşili sevenlerden vicdan linçi yemek sana haktır bu andan sonra. Oysa bir şeyi her şeyi ile sevmek ne mümkün. Özgürlük diye diye şimdi de özgürlüğümüzün esiri olduk iyi mi?
Hep sonuca odaklı hayatlar..
Aşkta ve savaşta her şey mübahtır sonuçta, amaca ulaşmak için çekilen çile kutsaldır ve hiç bir şey size engel değildir sizden başka.. vs.vs. Kim bilir kimlerin ne zaman ve hangi koşullar için söylediği sözleri sırf kendimizi haklı çıkarmak için en zalim anlayışlara bile haklılık manifestosu yazdır bu yüksek farkındalığımız. Ben kimliğimize o kadar takıntılıyız ki artık kendimizden başka herkes bana ne biri bir şey derse sana ne…
Akıllı ve sağduyulu insanların en belirgin özellikleri arasında sayılan öz eleştiri kabiliyeti suçu kendimize yıkmak değildir aslında. Kendine saygıda başkalarını yok saymaktan geçmez..
Çizgileri olmalı insanın ya, çok kalın çizmeyin Allah aşkına!! Koşullar değişir , hayat sana yeni şeyler öğretir çizgini inceltmen gerekir, hatta yanıldığın olur silmen gerekir etme zulmü kendine..Az biraz dikkat ya..
Öz eleştirinin fazlası öz yok etmektir. Var olmaya, iz bırakmaya, kendini kabul etmeye, bende varım demeye, bilgelik tahtına ulaşmaya çalışırken kendi yok etmek ne büyük çelişki! Denizlere ulaşan nehirler gibi ol karış deniz sularına. Ama denize ulaşmak için kurutma kendini. 200 bin yıllık insanlık tarihi kimleri unuttu sen mi kalıcan illa hafızalarda..Mıh gibi aklımıza mı çakıcaz seni. E bende öldüm kim hatırlayacak seni takılma bu kadar.. Yaşadığın , yaşattığın anlara faydan var mı ona bak.. Çöplerini ayrıştırmadan atarsın, hala elinde pet şişe su içersin sabah koşusunda ama dilinde vay 7.kıta şöyle böyle.. Tutarsızsın Havva kızı – Adem oğlu…
Zaten öz eleştiriyi de yanış anladın! Yani olabilir diyorum kesin değil, yok ya eleştirmiyorum kimseyi tespit yani bence diyorum hani o kadar öle çok senlik bi durum yok ben işte….
Hep görüşmek üzere… Şimdilik HoçaKalın…
layetezelzel 